Dag 8 Flagstaff

Hallo volgers, soms zie ik typefouten/spelfouten voorbij gaan, dit komt omdat ik te snel wel typen en de laptop dan wel eens een letter dubbel zet of vergeet. Vandaag stonden we oog in oog met de giftigste slang die in dit gebied van Amerika voorkomt. eerst beginnen we natuurlijk bij de ochtend want vandaag heb ik uitgeslapen tot wel 6 uur, Miriam lag nog bomen om te zagen dus ben ik maar alvast van alles gaan doen om de reis voor te bereiden en te kijken wat er allemaal in Flagstaff te doen is, natuurlijk hadden we dit al thuis gedaan maar toch. Even Miriam zachtjes wakker door middel van de lichten aan en zo begonnen wij onze dag, op naar beneden voor het ontbijt en wat zien wij??? Niets wat op een ontbijt lijkt, een zakje cornflakes met een kopje melk en een cracker met niets erop, nou dat geven wij nog niet eens aan onze hond Joker dus op naar dat leuke restaurant alwaar wij gisteravond ook gegeten hadden. Bij binnenkomst gelijk weer een leuke sfeer en heerlijk gegeten al vallen pancakes wel zwaar om 7.30 uur. Op naar het hotel en de auto inladen en uitchecken maar weer, tanken en op naar Flagstaff 300 mile verder en via route 66, wat er nou zoo speciaal is aan deze route?? Ik kan alleen bedanken het bordje met historic route 66 wat je iedere mile tegen komt. Onderweg zijn wij door et Sarajevo park gereden wat echt onwijs mooi is alleen hebben wij de watervallen niet kunnen vinden, vreemd want ze zijn heel groot volgens de informatie. ongeveer 50 mile voor Flagstaff even een stop gedaan bij een viewpoint, je kan hier mooie foto's maken en dat doe ik dan ook, toen wij uitstapten zagen wij direct een blauw bord met een waarschuwing voor schorpioenen en giftige slangen, nou dat valt toch wel mee, wat we tot nu toe gezien hebben zijn kakkerlakken, hagedissen, eekhoorns, raven, konijnen en natuurlijk de dieren in de dierentuin maar deze tel ik niet mee. Afijn ik zag een mooie plaats alwaar ik wel foto's vanaf wilde nemen, Miriam liep op haar sandalen en ik op sneakers, toepasselijke naam, ik deed een paar stappen naar beneden en zie een hagedis wegrennen, dus ik pak mijn camera om een foto te maken maar nergens meer een hagedis maar wel een slang die mijn kant op kwam kruipen, rennen kunnen ze niet want ze hebben geen pootjes, snel een paar foto's van de slang genomen en toen stap achteruit gedaan, de slang schoot opzij en weg was deze maar niet zonder eerst gelachen te hebben naar de camera, het was best wel even eng maar wat kan je gebeuren in de states. Op weg weer naar het hotel en inchecken, nog even op de laptop gekeken waar nou die watervallen precies zijn, in het plaatsje Leupp, nou dat is 45 mile north dus dat is te doen in een uur, dus op weg naar Leupp, Leupp schijnt dus een indianen reservaat te zijn, ik vond de man bij de benzine pomp al veel op kluk kluk lijken maar dan zonder veer. Wederom hebben wij de waterval niet gevonden en de mensen daar wisten ook niets over een waterval, vreemd....of zal er nog een Leupp zijn? Weer helemaal terug en tijd om te gaan eten, op de heenweg zagen wij een restaurant met reclame voor spareribs, Sizzle, dus naartoe maar, bij binnenkomst weer zo'n gezellige inrichting als in de film, wij mochten direct bestellen en betalen, dus voor je het hebt, achteraf weet ik nu waarom. Mooi wij 55 dollar betaald voor 6 spare ribs met friet, zalm met salade en friet, 1 cola, 1 wijn en 1 bier . het drinken stond al op tafel voor wij de stoel raakte, Miriam mocht zelf salade scheppen uit de saladebar, en toen werden de spare ribs neer gezet en de zalm. De friet leek nergens op plus de schil zat nog op de aardappel maar goed dat is in tegenwoordig. Ik telde maar 2 spare ribs en had er 6 betaald, bleek dat ze 6 botjes bedoelde dus, afijn ik neem een hap en...........................getver de getver, koud en smaakloos, ik de ober geroepen en gevraagd of ze een magnetron hadden, hij vroeg mij waarom en ik vertelde dat de spare ribs koud en niet lekker zijn, hij weer weg met mijn bord en 10 minuten later weer terug, nu kon ik zelfs het bord niet vasthouden zo heet, maar om een kort verhaal lang te maken, ze waren nog steeds vies en dus niet te eten, ook de patat was echt niet lekker, nu weet ik wat jullie denken, hij weer die moeilijke eter, nou Miriam hoefde de patat ook niet en ze heeft stukje geproefd van de spare rib en vond deze ook niet te eten. Dus nu aan de chips, ik had nog over van de 2e dag. Morgen blijven we in dit zelfde hotel maar gaan wel op verkenning, we zitten ook maar 77 mile van de grand canyon, al komen we daar ook langs als wij naar Las Vegas gaan volgende week. Allemaal een fijne dag weer en tot morgen met dag 9.